นกแก้วอเล็กซานดรีน (Alexandrine parakeet)
ความภักดี ขี้เล่น และช่างพูดเป็นคำที่ใช้อธิบายนกแก้วอเล็กซานดรีน ซึ่งสามารถเรียนรู้กลอุบายและมีแนวโน้มที่จะอวดทักษะกายกรรมของมัน
นกแก้วอเล็กซานดรีนหรือที่เรียกว่านกแก้วอเล็กซานดรีนเป็นนกขนาดกลางที่สดใส อ่อนโยน เป็นอิสระและเป็นที่รู้จักกันดีว่าแข็งแกร่งและค่อนข้างเงียบเมื่อเทียบกับลูกพี่ลูกน้องของอินเดีย นกชนิดนี้เป็นที่ชื่นชอบในหมู่นักเล่นและกำลังเป็นที่นิยมในการค้าสัตว์เลี้ยงมากกว่าในปีที่ผ่านมาเนื่องจากความนิยมที่เพิ่มขึ้นในหมู่ผู้เพาะพันธุ์นก
นกแก้วอเล็กซานดรีนได้รับการตั้งชื่อตามจักรพรรดิอเล็กซานเดอร์มหาราช (ประสูติ 356 ปีก่อนคริสตกาล) ซึ่งกล่าวกันว่ามีนกแก้วอเล็กซานดรีนจำนวนมากส่งออกไปยังยุโรปและเมดิเตอร์เรเนียน ซึ่งเป็นที่นิยมในหมู่ขุนนางและชนชั้นสูง
ภูมิภาคพื้นเมือง / ที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติ
นกแก้วอเล็กซานดรีนมีถิ่นกำเนิดในอินเดียตะวันออกในเมืองไฮเดอราบัด รัฐอานธรประเทศทางตอนใต้ของศรีลังกา
การดูแลและการให้อาหาร
นกแก้วอเล็กซานดรีนต้องการกรงที่สูงพอที่จะรองรับขนหางยาวได้ ซึ่งยาวได้ถึง 14 นิ้ว Alexandrines ก็เหมือนกับนกแก้วทั่วไป คือเครื่องเคี้ยวและต้องการของเล่นไม้เนื้ออ่อนจำนวนมากเพื่อให้พวกมันมีความสุข เพิ่มของเล่นเชือกสองสามชิ้นและของเล่นอะคริลิกที่ทำลายไม่ได้สองสามชิ้นแล้ว Alexandrine ก็พร้อมที่จะเล่น ของเล่นไขปริศนาที่ซ่อนถั่วหรือผลไม้แห้งสามารถให้ความบันเทิงเป็นพิเศษสำหรับนกแก้วอเล็กซานดรีน ซึ่งพร้อมเสมอสำหรับความท้าทาย
นกแก้วอเล็กซานดรีนโดยทั่วไปจะอาศัยอยู่อย่างสงบสุขกับนกชนิดนี้ แต่อาจก้าวร้าวต่อนกชนิดอื่น จะงอยปากของนกแก้วอเล็กซานดรีนนั้นทรงพลังและใหญ่ ดังนั้นควรเก็บนกที่ตัวเล็กกว่าให้พ้นมือสัตว์เลี้ยงของคุณ หากคุณมีนก “ลูกพี่ลูกน้อง” เช่นนกแก้วคอแหวนของอินเดีย คุณสามารถปล่อยให้นกเล่น แต่ไม่ควรปล่อยให้ทั้งสองสายพันธุ์ผสมพันธุ์ โดยรวมแล้ว Alexandrine เป็นนกแก้วที่น่ารักและฉลาดที่สามารถอยู่ได้นานกว่า 30 ปีหากได้รับการดูแลอย่างเหมาะสม
อาหารนกแก้วอเล็กซานดรีนควรประกอบด้วยอาหารเม็ดพื้นฐาน เช่นเดียวกับผักและผลไม้ ตรวจสอบ Lafeber ของพรีเมี่ยมทุกวันอาหารเม็ด, นิวทริเบอร์รี่และAvi-เค้ก รูปร่าง เนื้อสัมผัส และส่วนผสมช่วยกระตุ้นปฏิสัมพันธ์ของอาหาร ซึ่งส่งผลให้อาหารมีคุณค่าทางโภชนาการและดีต่อสุขภาพสำหรับนก
นกแก้วอเล็กซานดรีนเป็นนกแก้วสายพันธุ์ที่ใหญ่ที่สุด “นกแก้ว” หมายถึง นกแก้วตัวเล็กมีขนหางยาว
บุคลิกภาพและพฤติกรรม
นกแก้วอเล็กซานดรีนขี้เล่นและสามารถพูดได้ค่อนข้างดี สามารถรวบรวมคำศัพท์ที่น่าประทับใจได้ นกตัวนี้สามารถเป็นสัตว์เลี้ยงในครอบครัวที่ยอดเยี่ยมได้ อเล็กซานดรินเป็นนกที่ซื่อสัตย์ และมักจะผูกพันกับสมาชิกในครอบครัวหลายคน ไม่เหมือนนกสายพันธุ์อื่นๆ พวกเขาเรียนรู้เทคนิคอย่างรวดเร็วและเป็นนักกายกรรมที่มีความสามารถ
มือใหม่และผู้เลี้ยงนกที่มีประสบการณ์จะชอบเล่นอเล็กซานดรีน แต่นกตัวนี้อาจไม่เหมาะสำหรับมือใหม่ แม้ว่าคนที่เลี้ยงนกแก้วหรือนกตัวเล็กตัวอื่นๆ ให้แข็งแรงและมีความสุขอาจพร้อมสำหรับนกแก้วอเล็กซานดรีนที่เล่นง่าย นกแก้วอเล็กซานดรีนไม่รู้จักว่าตัวเล็ก แม้ว่าจะมีจงอยปากขนาดใหญ่ และจะแสดงความรักใคร่อย่างยิ่งเมื่อได้รับความสนใจอย่างสม่ำเสมอ เนื่องจากอเล็กซานดรินส์มีความรักใคร่และรัก “ฝูงแกะ” ที่เป็นมนุษย์ พวกเขาต้องการคนที่สามารถให้เวลากับพวกมันได้มากจากกรง
คำพูดและเสียง
นกแก้วอเล็กซานดรีนสามารถเปล่งเสียงร้องอันทรงพลังที่กล่าวกันว่าลึกกว่าลูกพี่ลูกน้องที่ใกล้ชิดของมัน นั่นคือนกแก้วคอแหวนของอินเดีย หนูเผือก Alexandrine มีความสามารถในการเลียนแบบที่ยอดเยี่ยมและสามารถคัดลอกได้เกือบทุกเสียง
สุขภาพและเงื่อนไขทั่วไป
หนูเผือกอเล็กซานดรีนเป็นนกที่ค่อนข้างแข็งแรง อย่างไรก็ตาม มีความอ่อนไหวต่อ Polyomavirus, pssitacosis, apergillosis และการติดเชื้อแบคทีเรีย
รับนกแก้วอเล็กซานดรีน
นกแก้วอเล็กซานดรีนมักหาได้จากร้านค้าเฉพาะสำหรับนกและพ่อพันธุ์แม่พันธุ์นก นกแก้วอเล็กซานดรีนที่ได้รับการเสนอชื่อมีขนนกสีเขียวทั้งหมดและจงอยปากขนาดมหึมา เช่นเดียวกับนกหลายตัวในตระกูลริงเน็ค การกลายพันธุ์ของสีเริ่มแพร่หลายมากขึ้นสำหรับผู้บริโภค ซึ่งรวมถึงลูติโน (สีเหลือง) และการกลายพันธุ์สีน้ำเงิน อเล็กซานดรีนมาในห้าชนิดย่อยที่แตกต่างกัน บางขนาดใหญ่หรือเล็กกว่าเล็กน้อย
นกแก้วโม่ง ( Psittacula eupatria ) ยังเป็นที่รู้จักกันเป็นนกแก้ว Alexandrineเป็นขนาดกลางนกแก้วในสกุล Psittaculaของครอบครัว Psittaculidae มันเป็นชื่อ Alexander the Great ผู้ส่งนกจำนวนมากจากปัญจาบต่าง ๆในยุโรปและเมดิเตอร์เรเนียนประเทศและภูมิภาคที่พวกเขาถูก prized โดยพระบรมวงศานุวงศ์ , ขุนนางและขุนศึก
นกแก้ว Alexandrine ได้จัดตั้งดุร้าย ประชากรในสเปน , อังกฤษ , เบลเยียมที่เนเธอร์แลนด์ , เยอรมนี , ตุรกี , ซาอุดีอาระเบีย , บาห์เรน , กาตาร์ที่สหรัฐอาหรับเอมิ , อิหร่าน , ฮ่องกงที่มันอาศัยอยู่ข้างประชากรดุร้ายของญาติสนิทของตนกุหลาบ – นกแก้วหงอนไก่ ( Psittacula krameri )
นกแก้ว Alexandrine ได้รับการอธิบายครั้งแรกโดยนักสัตววิทยาชาว ฝรั่งเศส Mathurin Jacques Brisson เป็น Psittaca Ginginiana หรือ “La Perruche de Gingi” (นกแก้วของ Gingi) ในปี 1760; หลังจากที่เมืองGingeeทางตะวันออกเฉียงใต้ของอินเดียซึ่งเป็นด่านหน้าของฝรั่งเศสแล้ว อย่างไรก็ตาม นกอาจถูกกักขังไว้ที่นั่น Carl Linnaeus redescribed นกแก้วโม่งใน 1766 เป็น Psittacus eupatria
ชื่อสกุล Psittacula เป็นจิ๋วของละตินคำPsittacus ความหมาย “นกแก้ว” และระบุชื่อ eupatriaมาจากกรีกโบราณคำ EU- ความหมาย “ดี” และ Patria ความหมาย “โคตร”
การวิเคราะห์ทางพันธุกรรมของลำดับ mitochondrial cytochrome b ของ Psittacula parakeet แสดงให้เห็นว่านกแก้ว Alexandrine แยกตัวออกจากเชื้อสายที่ก่อให้เกิดนกแก้ววงแหวนกุหลาบ ( Psittacula krameri ) และ Mauritius parakeet ( Psittacula eques ) เมื่อประมาณ 5 ล้านปีก่อน
นกแก้วอเล็กซานดรีนเป็นหนึ่งในนกแก้วตัวเล็กที่ใหญ่ที่สุดโดยวัดจากส่วนบนสุดของหัวถึงปลายหาง 56 ถึง 62 ซม. (22 ถึง 24 นิ้ว) และหนัก 200 ถึง 300 กรัม (7.1 ถึง 10.6 ออนซ์) หางมีขนาด 28 ถึง 35 ซม. (11 ถึง 14 นิ้ว) ส่วนใหญ่เป็นสีเขียวโดยมีเงาสีน้ำเงิน-เทาอ่อนที่แก้มและต้นคอ (หลังคอ) ท้องสีเหลือง-เขียวแพทช์สีแดงบนไหล่ และจงอยปากสีแดงขนาดใหญ่ที่มีปลายสีเหลือง ด้านบนของหางผ่านจากสีเขียวที่ด้านบนเป็นสีน้ำเงินลงไปด้านล่าง และมีสีเหลืองที่ส่วนปลาย ใต้หางมีสีเหลือง
ผู้ใหญ่แต๊ะอั๋ง dimorphic เพศผู้ที่โตเต็มวัยจะมีแถบสีดำพาดตามแก้มล่างและมีแถบสีชมพูที่ต้นคอ ตัวเมียที่โตเต็มวัยจะขาดทั้งแถบแก้มสีดำและแถบต้นคอสีชมพู ตัวอ่อนมีลักษณะคล้ายกับตัวเมียที่โตเต็มวัย แต่มีหางที่สั้นกว่า
นิเวศวิทยาและพฤติกรรม
ชีวิต Alexandrine นกแก้วในป่า , ป่า , ที่ดินทางการเกษตรและป่าโกงกางที่ระดับสูงถึง 900 เมตร (3,000 ฟุต) มันกินเมล็ดพืช, ดอกตูม , ผลไม้และถั่วต่างๆ ฝูงสัตว์สามารถสร้างความเสียหายอย่างมากต่อผลไม้สุกและพืชผลเช่นข้าวโพดและโจวาร์ มันมักจะอาศัยอยู่ในขนาดเล็กฝูงแต่รูปแบบกลุ่มใหญ่ในพื้นที่ที่มีอาหารอุดมสมบูรณ์หรือ roosts ชุมชน
นกแก้ว Alexandrine มีความหลากหลายของสายรวมทั้งเสียงเรียกเข้า trrrieuw ดังครี-AAR หรือ keeak ลึก Klak-Klak-Klak-Klak และจังหวะ GR-AAK เสียงเรียกของมันมักจะลึกกว่า รุนแรงกว่า และดังก้องกว่าเสียงนกแ้ก้วกุหลาบ เสียงของมันจะรุนแรงขึ้นเมื่อตื่นตระหนก และส่งเสียงดังเมื่อไล่ล่าฝูงสัตว์ บางครั้งฝูงแกะก็เปล่งเสียงกันอย่างตื่นเต้น เป็นที่ทราบกันดีว่าเลียนแบบคำพูดของมนุษย์ในการถูกจองจำ
การผสมพันธุ์
หนูเผือกอเล็กซานดรีนผสมพันธุ์ตั้งแต่เดือนพฤศจิกายนถึงเมษายนในถิ่นกำเนิด พวกมันมักจะทำรังในโพรงไม้แต่บางครั้งใช้รูต้นไม้ที่ขุดเองหรือในอาคารต่างๆ ตัวเมียวางไข่ขาวรูปไข่ทื่อ 2 ถึง 4 ฟองขนาด 27 ถึง 34 มม. (1.1 ถึง 1.3 นิ้ว) ระยะฟักตัวเฉลี่ย24 วัน ลูกไก่จะออกไข่เมื่ออายุประมาณ 7 สัปดาห์ และต้องพึ่งพาพ่อแม่จนถึงอายุ 3 ถึง 4 เดือน
เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ
นกแก้วอเล็กซานดรีนเป็นนกเลี้ยงที่ได้รับความนิยม เนืองจากอายุขัยยาวนานในการถูกจองจำ (25-30 ปี) พฤติกรรมขี้เล่นและความสามารถในการเลียนแบบคำพูดของมนุษย์ อเล็กซานเดอร์มหาราชคิดว่าจะเลี้ยงไว้เป็นสัตว์เลี้ยง พวกมันเป็นหนึ่งในนกในกรงที่เป็นที่ต้องการตัวมากที่สุดในตลาดอินเดีย ตามข้อมูลการค้าของ CITES นกแก้วอเล็กซานดรีนอย่างน้อย 57,772 ตัวถูกนำเข้ามาในประเทศนอกขอบเขตของพวกมันระหว่างปี 1981 ถึง 2014
โลกนกแก้วไว้ใจแนะนำว่านกแก้ว Alexandrine เชลยจะเก็บไว้ในที่เป็นโลหะหรือรอยตาข่ายกรงของความยาวต่ำสุด 4.5 เมตร (15 ฟุต)
นกแก้ว Alexandrine ถูกระบุว่าเป็นที่อยู่ใกล้ถูกคุกคามโดยสหภาพนานาชาติเพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติ (IUCN) เนื่องจากความสูงชันของประชากรลดลงในพื้นเมืองช่วงเนื่องจากการสูญเสียถิ่นประหัตประหารและมากเกินไปจับเพื่อตอบสนองความต้องการของที่ผิดกฎหมายการค้าสัตว์ป่า พบได้ไม่บ่อยในอินเดียใต้ พบไม่บ่อยในบังคลาเทศ และลดลงในเบงกอลเหนือและบางส่วนของศรีลังกา มีประชากรลดลงมากที่สุดในจังหวัดสินธ์และปัญจาบของปากีสถาน ลาว กัมพูชาทางตะวันตกเฉียงเหนือและตะวันตกเฉียงใต้ และประเทศไทย
ขายนกแก้วโม่งไม่ได้ห้ามในปากีสถานและพวกเขาสามารถพบการขายอย่างเปิดเผยในตลาดของลาฮอร์และราวัล การขายนกเหล่านี้ถูกห้ามในอินเดีย แต่พวกมันถูกขายในเวลากลางวันแสกๆ ในตลาดนกในเมือง ซึ่งบ่งชี้ว่ารัฐบาลอินเดียกำลังจัดสรรทรัพยากรไม่เพียงพอสำหรับการปกป้องพวกมัน
นกแก้วอเล็กซานดรีน (Psittacula eupatria) หรือที่เรียกว่านกแก้วอเล็กซานดรีน เป็นนกแก้วขนาดกลางในสกุล Psittacula ของตระกูล Psittacidae ได้รับการตั้งชื่อตามอเล็กซานเดอร์มหาราช ซึ่งขนส่งนกจำนวนมากจากปัญจาบไปยังประเทศและภูมิภาคต่างๆ ในยุโรปและเมดิเตอร์เรเนียน ซึ่งพวกเขาได้รับการยกย่องจากราชวงศ์ ขุนนาง และขุนศึก
นกแก้วอเล็กซานดรีนได้สร้างประชากรที่ดุร้ายในสเปน อังกฤษ เบลเยียม เนเธอร์แลนด์ เยอรมนี ตุรกี ซาอุดีอาระเบีย บาห์เรน กาตาร์ สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ อิหร่าน ฮ่องกง ซึ่งอาศัยอยู่ร่วมกับประชากรที่ดุร้ายของญาติสนิทคือ ดอกกุหลาบ – นกแก้วหงอนไก่ (Psittacula krameri).
อนุกรมวิธานและนิรุกติศาสตร์
นกแก้ว Alexandrine ได้รับการอธิบายครั้งแรกโดยนักสัตววิทยาชาวฝรั่งเศส Mathurin Jacques Brisson เป็น Psittaca Ginginiana หรือ “La Perruche de Gingi” (นกแก้วของ Gingi) ในปี 1760; หลังจากที่เมือง Gingee ทางตะวันออกเฉียงใต้ของอินเดียซึ่งเป็นด่านหน้าของฝรั่งเศสแล้ว อย่างไรก็ตาม นกอาจถูกกักขังไว้ที่นั่น Carl Linnaeus ได้บรรยายถึงนกแก้วอเล็กซานดรีนใหม่ในปี 1766 ว่า Psittacus eupatria
ชื่อสกุล Psittacula ย่อมาจากคำภาษาละติน แปลว่า “นกแก้ว” และชื่อเฉพาะว่า eupatria มาจากคำภาษากรีกโบราณที่แปลว่า “ดี” และแปลว่า “โคตร”
สายวิวัฒนาการ
การวิเคราะห์ทางพันธุกรรมของลำดับ mitochondrial cytochrome b ของ Psittacula parakeet แสดงให้เห็นว่านกแก้ว Alexandrine แยกตัวออกจากเชื้อสายที่ก่อให้เกิดนกแก้ววงแหวนกุหลาบ (Psittacula krameri) และ Mauritius parakeet (Psittacula eques) เมื่อประมาณ 5 ล้านปีก่อน