พราหมณ์หรือฮินดูไม่มีศาสดาตั้งใจจริงเสมือนศาสนาอื่นๆเพราะเหตุว่าคำกล่าวอบรมสั่งสอนต่างๆกรุ๊ปพราหมณ์หรือพระฤษีผู้ศักดิ์สิทธิ์ ได้ยินหรือฟังจากเสียงทิพย์หรือเสียงสรวงสวรรค์ (ศรุติ) ด้วยตัวเอง แล้วมีการจดจำไว้หรือถ่ายทอดต่อกันทางความจำ (สมฤว่ากล่าว) ถัดมามีหัวหน้าลัทธิหรือคนเขียนตำราเรียนทำให้คำกล่าวอบรมสั่งสอนแพร่หลายจีรังยั่งยืนมาจนกระทั่งขณะนี้ เพราะฉะนั้นในที่นี้ต้องการขอสะสมสรุป พูดถึงผู้ประพันธ์แบบเรียนหรือหัวหน้าลัทธิแทนชื่อประวัติความเป็นมาของศาสดา
- ฤาษีวยาสะ หรือ วยาส ท่านผู้นี้ตามตำนานใน คู่มือวิษณุปุราณะ เล่ม 3 กล่าวไว้ว่าเป็นผู้เก็บเรียบเรียง หนังสือพระเวท, คัมภีย์อิว่ากล่าวหาสะ, ตำราอุปราณะ แล้วก็ มหากาพย์มหาภารตะ เป็นอันสรุปความได้อย่างหนึ่งว่า ท่านวยาสะผู้เป็นฤาษี คนสำคัญมีส่วนแต่งหรือสะสมเรียบเรียงหนังสือของศาสนาฮินดูไว้สูงที่สุด ท่านผู้นี้ในตำนานพูดว่าไม่ใช่ฤษีปกติ แม้กระนั้นเป็น เทวดาฤาษี (Divine sage) ไม่ปรากฏเดือนปีที่เกิดแน่ๆเพราะว่าเป็นอดีตหลายพันปี
- วาลมีกิ เป็นชื่อของพระฤษีคนเขียน มหากาพย์รามายณะ คาดการณ์ว่าราวๆปลายศตวรรษที่ 4 รวมทั้งต้นศตวรรษที่ 3 ก่อน คริสต์ศักราชสล็อต
- วัวตมะ หรือ เคาตมะ ผู้จัดตั้ง ลัทธินยายะ คาดการณ์ว่ากำเนิดโดยประมาณ 550 ปี ก่อน คริสต์ศักราช
- กณาทะ ผู้จัดตั้ง ลัทธิไวเศษิกะ คาดการณ์ว่ากำเนิดราวๆศตวรรษที่ 3 ก่อน คริสต์ศักราช
- กปิละ ผู้จัดตั้ง ลัทธิสางขยะ คาดการณ์ว่ากำเนิดในยุคศตวรรษที่ 6 ก่อน คริสต์ศักราช
- ปตัญชลี ผู้จัดตั้ง ลัทธิโยคะ คาดการณ์ว่ากำเนิดในยุคศตวรรษที่ 3 หรือ 4 ก่อน คริสต์ศักราชสล็อตออนไลน์
- ไชไม่นิ ผู้จัดตั้ง ลัทธิมีมางสา หรือ ปูรวมีมางสา คาดการณ์ว่ากำเนิดระหว่างศตวรรษที่ 6 ถึงศตวรรษที่ 2 ก่อน คริสต์ศักราช
- พาทรายณะ ผู้ตั้ง ลิทธิเวทานตะ หรือ อุตตรมีมางสา มีผู้กล่าวว่าเป็นครเดียวกับ วยาสะ และก็กำเนิดระหว่างศตวรรษที่ 6 ถึงศตวรรษที่ 2 ก่อน คริสต์ศักราช บางคนก็คาดการณ์ว่ากำเนิดระหว่างศตวรรษที่ 5 ถึงศตวรรษที่ 2 ก่อน คริสต์ศักราช
- มนู คนแต่ง คู่มือมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ คาดคะเนว่ากำเนิดในยุคศตวรรษที่ 5 ก่อน คริสต์ศักราช
- จารวากะ ผู้ให้กำเนิด ลัทธิโลกยตะ หรือ นิยมวัตถุ ไม่มีความเป็นมาแน่ๆ มีแต่ว่านิยายใน หนังสือมหาภารตะ ว่าเป็น รากษส เลียนแบบเป็นพราหมณ์ไปแสดงลัทธินี้แล้วถูกฆาตกรรม ด้วยเหตุดังกล่าวจะว่าเป็นศาสดาก็ไม่ถนัดนักเพราะเหตุว่าถูกเอ่ยถึงในทาง เป็นมิจฉาชีพมากยิ่งกว่า
- สัละโมบราจารย์ คนเขียนอรรถกถาหรือคำชี้แจง ลัทธิเวทานตะ คาดคะเนว่ากำเนิดระหว่าง คริสต์ศักราช 788 ถึง คริสต์ศักราช 820 แต่ว่า เรื่องเล่ากล่าวกับสืบมาว่า ท่านผู้นี้กำเนิดในยุค 200 ปี ก่อน คริสต์ศักราช ซึ่งถือว่าไกลห่างกันมากมายท่าผู้นี้เขียนหนังสือไว้มากเรื่อง ร่วมกัน รวมทั้งถือกันว่าเป็นผู้ตั้งลัทธิ “อัทไวตะ” หรือ “เอกนิยม”หมายถึงเชื่อถือพระผู้เป็นเจ้าองค์เดียวขึ้น
- ท้องนาถมุนี (คริสต์ศักราช824-คริสต์ศักราช924) ถือกันว่าเป็นหัวหน้าคนแรกของ ลัทธิไวษณวะ jumboslot
- รามานุชาจารย์ (กำเนิด คริสต์ศักราช1027 สิ้นใจ คริสต์ศักราช1137) ถือกันว่าเป็นคนสำคัญยิ่งของ ลัทธิไวษณวะ รวมทั้งผู้ครอบครอง ปรัชญาวิศิษฏาทไวตะ (เอกนิยมแบบพิเศษ) อันต่อเนื่องมาจาก ลัทธิเวทานตะ
- มัธคำพูดรย์ (คริสต์ศักราช1199-คริสต์ศักราช1277) เป็นหัวหน้าท่านหนึ่งที่ ลัทธิไวษณะ และก็ผู้ครอบครอง ปรัชญาทไวตะ หรือ ทวินิยม อันสืบไปมาจาก ลัทธิเวทานตะ
- ลกุลีสะ (ยุคของท่านผู้นี้ยังไม่แน่) เป็นครูใหญ่ที่นิกาย ไศวะข้างใต้ ผู้ตั้ง นิกายปศุปตะ
- วสุปะทุปตะ (ราวๆศตวรรษที่ 9 ที่ คริสต์ศักราช) เป็นผู้จัดตั้งลัทธิ ไศวะข้างเหนือ หรือที่เรียกว่า “กาษมีรไศวะ”
- รามโมหันรอย (คริสต์ศักราช1774-1833) เป็นผู้จัดตั้ง พระพรหมสมาช
- สวามีทยานันทะสรัสวดี (คริสต์ศักราช1824-1883) เป็นผู้จัดตั้ง อารยสมาชslot
- รามกฤษณะ (คริสต์ศักราช1836-1886) เป็นคนนำทางวิชาความรู้แล้วก็การกระทำเป็นสาเหตุให้มีขยวนการรามกฤษณะมิชชั่น ถึงแม้ท่านจะไม่ได้ตั้งเอง แม้กระนั้นสวามีวิเวกานันทะก็ตั้งเพื่อเป็นเครื่องที่ระลึกนึกถึงถึงท่าน